ممکن است دیده باشید که از سن ۶،۷ ماهگی به بعد کوچولوی شما با دیدن یک آدم غریبه سریع بغض می‌کند و صورتشو به سمت شما برمیگرداند و گریه می‌کند. این حالت که ممکن است در بعضی بچه‌ها تا ۲ سالگی هم طول بکشد، اضطراب غریبگی نام دارد و نشانه‌ی خجالتی بودن و ترسو بودن کودکتان نیست، این یک اضطراب طبیعی در اکثر بچه‌هاست و جزوی از مرحله‌های رشد آنهاست.
لازم است که به عنوان والد در مواجهه با این اضطراب چند کار انجام بدهید:
اول: کاملا به فرزندتان احساس امنیت را منتقل کنید، به ترس او اهمیت بدید، توی آغوشتان بگیرید و به او قول بدهید که کنارش هستید.
دوم: به افرادی که از برخورد فرزندتان تعجب میکنند علت را توضیح بدهید که این اضطراب کاملا طبیعی است.
سوم: برای عبور راحت‌تر از این مرحله می‌توانید با فرزندتان به مکان‌هایی بروید که کمی شلوغ‌ترند و اجازه بدهید همانطور که در بغل شماست آدم‌ها را تماشا کند.
چهارم: افرادی که قرار است زمان بیشتری را با فرزندتان بگذرانند اما هنوز فرزند شما با دیدن آنها بی‌قرار می‌شود، می‌توانند یک رفتار خاص و واحد را در هربار برخورد با فرزند شما نشان بدهند، بچه‌ها از تکرار لذت می‌برند، برای مثال مادربزرگ هربار رفتار مشابهی داشته باشد و به یک شیوه خاص با کوچولوی شما برخورد کند.
پنجم: می‌توانید قبل از ورود به یک مکان جدید، در مورد افراد غریبه‌ای که فرزندتان قرار است با آنها روبرو بشود به او توضیح بدهید تا کمتر اذیت شود.
در آخر تاکید میکنم که این اضطراب تا سن ۲ سالگی در بچه‌ها طبیعی است، پس لطفا در برخورد با این رفتارها، آرامش خودتان رو از دست ندهید.
دیدگاه خود را بنویسید